Oddziały Muzeum
Oddziały Muzeum - Dwory Karwacjanów i Gładyszów w Gorlicach
Galeria Sztuki "Dwór Karwacjanów" w Gorlicach
Karwacjanie - założyciele Gorlic i pierwsi właściciele Dworu, to rodzina mieszczańska osiadła w Krakowie. Pierwsza wzmianka o Karwacjanach pojawiła się w księgach miejskich w roku 1324, gdzie są oni wymieniani jako bankierzy i właściciele browarów krakowskich. Historycy przypuszczają, że Karwacjanie przybyli do Polski z Zachodu (Francja, Włochy). Kroniki z lat 1320-1350 wymieniają imiona trzech braci Karwacjanów: Marcin, Piotr i Jekel. Założyciel Gorlic - Dersław (Dziersław) I Karwacjan był prawdopodobnie synem Marcina lub Piotra. Ponadto Dersław Karwacjan wymieniany jest jako właściciel kilku krakowskich kamienic, kopalni ołowiu i srebra w Libiążu, Trzebinii i zamku w Janowicach wraz z kluczem wsi.
Ośrodek Konferencyjno-Wystawienniczy Kasztel w Szymbarku
Dzięki środkom Małopolskiego Regionalnego Programu Operacyjnego na lata 2007 - 2013, oddano do użytku wyremontowany renesansowy kasztel w Szymbarku – perłę polskiej architektury epoki Odrodzenia. Obiekt wraz z towarzyszącymi mu budynkami; oficyny dworskiej i drewnianego dworku mieszczańskiego, tworzy odnowiony oddział Muzeum Dwory Karwacjanów i Gładyszów. Małopolska zyskała tym samym kolejną wielką atrakcję turystyczną, a środowisko kultury atrakcyjny, nowoczesny ośrodek konferencyjno – wystawienniczy.
"Skansen Wsi Pogórzańskiej" im. prof. Romana Reinfussa w Szymbarku
"Skansen Wsi Pogórzańskiej" im. prof. Romana Reinfussa w Szymbarku jest oddziałem Muzeum Dwory Karwacjanów i Gładyszów. Na obszarze o powierzchni ok. 2 ha znajduje się 15 obiektów. W jego sąsiedztwie usytuowany jest dworek mieszczański przeniesiony z Gorlic, na miejsce już nie istniejącego, osiemnastowiecznego dworku szlacheckiego.
Naprzeciwko dworku wznosi się szesnastowieczny dwór obronny- dawna siedziba rodu Gładyszów.
"Zagroda Maziarska" w Łosiu z filią Cerkiew w Bartnem
Łosie k. Gorlic to wieś łemkowska, której mieszkańcy tradycyjnie zajmowali się wędrownym handlem mazią i smarami. Niegdyś była to tzw. kołomaź używana głównie do smarowania osi drewnianych wozów. Uzyskiwano ją w procesie suchej destylacji odpadów sosnowych.
Od połowy XIX wieku, w miarę rozwoju na Podkarpaciu przemysłu naftowego, Łosianie zaczęli przestawiać się na handel smarami technicznymi i olejami pochodzenia ropnego. Zajęcie to do II wojny światowej było podstawowym źródłem zarobkowania większości mężczyzn z tej wsi.