Historia Szymbarku
Początki Szymbarku sięgają XIV wieku. Związane są z nadaniem przez króla Kazimierza Wielkiego górskiej części dorzecza rzeki Ropy Janowi Gładyszowi herbu Gryf, w uznaniu zasług rycerskich jego ojca Pawła Gładysza. Jan Gładysz został zobowiązany do zakładania wsi i miast. Założył cztery wioski (Ropę, Zdynię, Hańczową i Wysową). Jego następcy do roku 1528 lokowali jeszcze dziewięć wsi. Jan Gładysz zasłużył się dla rozwoju osadnictwa polskiego i wołoskiego na polskim pograniczu, stworzył tzw. dominium Ropae- „państwo Ropskie”. Po jego śmierci spadkobiercami zostali synowie Mikołaj, Paweł i Piotr Gładysz. Gładysze za siedzibę rodu obrali Szymbark. Tu w XVI wieku został wzniesiony dwór obronny. „Dominium” Gładyszów przetrwało do XVII wieku.
W XVII stuleciu Szymbark wraz z kasztelem przeszedł w ręce Strońskich. Kolejnym właścicielem była rodzina Siedleckich, następnie Bronikowskich.
W roku 1792 dobra szymbarskie nabył ksiądz Jan Bochniewicz, urodzony w Bieczu – profesor Uniwersytetu Krakowskiego, kanonik metropolitalny gnieźnieński. W 1802 roku, testamentem podzielił majątek na cztery schedy pomiędzy siostrę, siostrzeńców i siostrzenice. Ich następcy gospodarzyli w Szymbarku do roku 1945. Dlatego w Szymbarku były aż cztery dworki, trzy z nich istnieją do dziś. Dworek na Łęgach rodziny Groblewskich, zbudowany na początku XX wieku. Obecnie mieści się w nim Specjalny Ośrodek Szkolno- Wychowawczy im. J. Korczaka. W innym dworku, w przysiółku Bystrzyca jest stacja Naukowo- Badawcza Instytutu Geografii i Zagospodarowania Przestrzennego PAN. Dworek „Folwark” stanowi własność prywatną. Kolejny, osiemnastowieczny dworek, znajdujący się niegdyś przy kasztelu już nie istnieje. Na jego miejsce przeniesiono drewniany mieszczański dworek z Gorlic.
W Szymbarku warto zobaczyć również takie zabytki jak: Kościół p.w. Św. Wojciecha z 1782 r., cerkiew p.w. Narodzenia Bogurodzicy z 1790 r. oraz florystyczny rezerwat przyrody z jeziorkiem osuwiskowym nazywanym „Beskidzkim Morskim Okiem”.