Wystawy stałe w skansenie

Kuźnia z Turzy, k. XIX wieku – „Wiejska kuźnia”- wystawa prezentująca obróbkę metalu, produkcję i naprawę narzędzi na pogórzańskiej wsi.  Pierwotnie kuźnia należała do dworu. W okresie międzywojennym stała się własnością pracującego w niej kowala. Użytkowana była do 1967 roku. Kuźnia reprezentuje wiejski zakład usługowy, opierający się na pracy właściciela obiektu. 

Wiatrak z Krygu, pocz. XX wieku – „Pogórzańskie wiatraki – paltrak” - urządzenie do mielenia zboża przedstawione na przykładzie wiatraka rolkowego, tzw.  paltraka. Wiatrak ustawiony jest na metalowym słupie - osi, co pozwalało na obracanie mechanizmu z całą obudową, w zależności od kierunku wiatru. Na ścianie frontowej umieszczono koło wietrzne z ośmioma drewnianymi łopatami. Ściany budynku drewniane, konstrukcji ryglowej, szalowane są deskami. Dwuspadowy dach, pokryto gontem. Wnętrze jest niewielkich rozmiarów, całość powierzchni zajmują urządzenia młyna.

Wiatrak z Ropy 1932 r.  – „Pogórzańskie wiatraki” - urządzenie do mielenia zboża przedstawione na przykładzie wiatraka turbinowego. Budynek drewniany, konstrukcji słupowej, oszalowany jest deskami i listwami nakładkowymi. Półokrągły daszek pokryty jest papą. Wiatrak jest nieruchomy. Do kierunku wiatru ustawiano  turbinę z kołem wiatrowym, umieszczoną na dachu. Wewnątrz kompletne urządzenie: żarna, zsyp na ziarno, skrzynia na mąkę, przekładnia pasowa, wprowadzająca w ruch mechanizm.

Chałupa z Gródka k. XIX wieku - wystawa „Dawne rzemiosło ludowe na Pogórzu”, prezentująca wyroby rękodzielnicze rzemieślników z terenu Pogórza (stolarstwo, kowalstwo, garncarstwo, bednarstwo, plecionkarstwo oraz rzeźbę).Budynek stanowi przykład tradycyjnego zdobnictwa zrębów, charakterystycznego szczególnie dla miejscowości Gródek. Część belek zdobiona jest dużymi kropkami, pozostałe w całości bielone wapnem. Dach trójspadowy, pokryty jest słomą ułożoną w schodki. Kalenicę wzmocniono gontem. W środku obiektu zachowano dawny układ wewnętrzny. Znajdują się tu cztery pomieszczenia w układzie amfiladowym.

Olejarnia z Gródka, poł. XIX wieku - wystawa „Jak tłoczono olej” - wyposażenie olejarni pogórzańskiej z okresu międzywojennego: sprzęty, naczynia olejarskie, prasa to wytłaczania oleju. Olejarnia wchodziła w skład zamożnego gospodarstwa chłopskiego.Budynek olejarni jest konstrukcji zrębowej, z wystającymi ostatkami. Przestrzeń między belkami wypełniona jest sianem łąkowym, w części polepiona gliną. Dach konstrukcji krokwiowej, czterospadowy, pokryty jest słomą ułożoną w schodki. Kalenica i dolne krawędzie dachu wzmocniono gontem. Olejarnia była zakładem usługowym, opierającym się na pracy własnej właściciela surowca pod nadzorem olejarza. Działała do 1950 roku. W budynku znajdują się dwa pomieszczenia z urządzeniami używanymi przy produkcji oleju.

Chałupa dymna z Siar, poł. XIX wieku – biedniacka chałupa „knopa” – „Pogórzański tkacz” ekspozycja warsztatu tkacza oraz wyposażenia kurnej chałupy z pocz. XX wieku. Chałupa zamieszkiwana była do 1973 roku. Wnętrze odtworzone jest jako ubogie mieszkanie samotnego człowieka, prowadzącego działalność rzemieślniczą (tkactwo). Obiekt stanowi przykład jednobudynkowej zagrody pogórzańskiej. Do budynku dostawiono w późniejszym czasie chlewik. Od strony południowej do sieni przylega składzik, pod nim piwnica o kolebkowym sklepieniu. W chałupie znajdują się trzy pomieszczenia w układzie amfiladowym: sień, piekarnia, izba. We wszystkich wnętrzach gliniane klepisko. Dymna piekarnia jest pomieszczeniem mieszkalno- gospodarczym, w którym część powierzchni wydzielona jest na stanowisko dla krowy. Sporo miejsca zajmuje również piec wbudowany w ścianę pomiędzy piekarnią a izbą, składający się z zamkniętego blachą paleniska, nalepy, masywu piekarniczego i części grzewczej w izdebce. Piekarnia wyposażona jest w podstawowe sprzęty i naczynia kuchenne. Izba jest skromnie umeblowana, pełniła funkcję warsztatu i mieszkalną. Sporo miejsca zajmują tu urządzenia i narzędzia tkackie.

Piec garncarski – rekonstrukcja pieca garncarskiego wykonana przez garncarza Romana Tokarskiego. Piec ma formę typową dla terenu Pogórza, posiada kształt półkolistej czaszy; wykonany z cegły i gliny, spód wyłożony cegłą. Z przodu duży trójkątny otwór, który na czas wypalania naczyń zabudowywano cegłą. Wewnątrz ułożone naczynia, z których część pochodzi z odbywających się pokazów toczenia naczyń na kole garncarskim, znajdującym się obok pieca.

Wystawa „Pogórzanie i sąsiedzi – stroje ludowe z regionów Polski i Słowacji” wystawa prezentująca odświętne stroje ludowe pięciu grup etnograficznych i etnicznych: Pogórzan, Łemków, Lachów Sądeckich, Szaryszan i Spiszaków. Wystawa została zrealizowana w ramach projektu "Muzea Otwarte – rozszerzenie możliwości programowych instytucji kultury pogranicza polsko-słowackiego".

Stodoła plebańska z Zagórzan – wystawa „Sztab operacji gorlickiej. 1915” upamiętniająca Bitwę pod Gorlicami. Stała ekspozycja (15 figur) składa się z trzech scen ukazujących: naradę sztabową oficerów wojsk państw sprzymierzonych, wojskowy szpital polowy oraz jeńców rosyjskich konwojowanych przez żołnierza armii austro-węgierskiej. Stodołę zbudowano pod koniec XVIII wieku, na terenie gospodarstwa plebańskiego.Obiekt jest budowy  zrębowej, ściany z okrągłych bali świerkowych. Dach konstrukcji jętkowej, czterospadowy, kryty jest słomą ułożoną w schodki.

Spichlerz plebański z Rożnowic, wewnątrz wystawa pt. „Józef Śliwa – poeta, rzeźbiarz, amator” - wystawa prezentuje kolekcję rzeźby autorstwa Józefa Śliwy, rzeźbiarza i poety z Gorlic. Spichlerz zbudowano pod koniec XVIII wieku na terenie gospodarstwa plebańskiego. Budynek jest piętrowy, niegdyś na parterze znajdowała się drewutnia, a na piętrze przechowywano zboże w przegrodach sąsiekowych.

Chałupa z Szymbarku, 1924 roku - wystawa „Zioła w tradycji Pogórza” prezentująca zioła wykorzystywane w tradycyjnej medycynie ludowej oraz akcesoria związane z ich przeróbką i przechowywaniem. Chałupa  jest najmłodszym obiektem na terenie skansenu (datowana na 1924 rok). Obiekt stanowi przykład zmian zachodzących w okresie międzywojennym, widocznych w wyglądzie zewnętrznym obiektu, przy zachowaniu układu wnętrz typowych dla starszych budynków. Chałupa zbudowana jest z obciosanych belek, na węgłach przyciętych do linii ścian, szpary między belkami utkane sianem łąkowym. Dach półszczytowy, pokryto gontem. Wpływa to na urozmaicenie zabudowy na terenie skansenu.

„Mechanizacja wsi pogórzańskiej”-  ekspozycja zabytkowego sprzętu, maszyn rolniczych oraz powozów wiejskich pod wiatą. Na wystawie  zaprezentowano  wozy, sanie, bryczki z przełomu XIX/XX wieku należące niegdyś do zamożnych gospodarzy, zdobione pięknymi żelaznymi okuciami, świadczącymi o wielkim kunszcie tutejszych kowali, a także maszyny i urządzenia rolnicze.

Krzyż przydrożny (rekonstrukcja) - krzyż wzorowany jest na powszechnie występujących na terenie Pogórza drewnianych krzyżach z kapliczkami. Kapliczka umieszczona jest na skrzyżowaniu belek. Wewnątrz znajduje się rzeźba Chrystusa Frasobliwego. Ramiona krzyża przystrojone wieńcem z jedliny i kwiatami z bibuły.

Studnia z Wójtowej pochodząca z gospodarstwa Jana Czecha usytuowana jest na źródełku. Ma ciekawą formę, często spotykaną na początku XX w. Ocembrowanie wykonano z płaskich kamieni rzecznych. Nad ziemią znajduje się ośmiokątna osłona dębowa o budowie zrębowej, z dwudzielnym wiekiem do przykrywania studni. Dwa pionowe słupy boczne podpierają daszek, połączone są drewnianym wałem z metalową osią zakończoną korbą. Drewniany daszek w kształcie stożka, przykryty jest gontem. 

Park Etnograficzno - Edukacyjny - historia budownictwa ludowego i maszyn na pograniczu polsko - słowackim