Tom 1, str. 411
Najoryginalniejszy i najkrańcowszy przedstawiciel szkoły okhamistów Mikołaj
z Autricourt (pochodził z okolic Verdun we Francji) studiował i potem uczył w Paryżu.
W 1340 roku jego doktryna została zakwestionowana i oddana pod sąd papieski, który po 6 latach wydał wyrok potępiający. Wtedy Mikołaj wyrzekł się wobec zgromadzonego Uniwersytetu Paryskiego tez potępionych i spalił swe dzieło; został odsunięty od pracy naukowej i nauczania. Twierdził m. in, że pewna jest zasada sprzeczności oraz zakwestionował realności świata zewnętrznego.
Wilhelm Ockham (T.1 str. 402). W 1324 roku został posądzony o herezję, wezwany do kurii w Awinionie i tam osadzony w więzieniu śledczym. Po 4 latach zbiegł i oddał się w opiekę cesarzowi Ludwikowi Bawardowi toczącemu walkę z papieżem, wówczas został ekskomunikowany.
T. 1 str. 394 Poglądy św. Tomasza z Akwinu są opracowane i wyświetlone
w najdrobniejszych szczegółach. Pisma nieprawowiernych myślicieli zostały zniszczone (spalone) i zarówno Dawid jak Sieger znani są jedynie z drugiej ręki. Niekiedy z rozpraw sądowych.
T. II, str. 26. Giordano Bruno 1600 został spalony w Rzymie. W roku 1592 sąd inkwizycyjny - tu nawet się wyparł swej teorii, ale 7 lat w więzieniu przyczyniły się do utrwalenia swych przekonań.
T. II str. 59. Galileusz w roku 1617 został oskarżony o herezję (przyjmował za prawdziwą m. in teorię Kopernika o heliocentryzmie). Przed sądem wyrzekł się swych teorii i w ten sposób uniknął śmierci. Jak głosi legenda opuszczając salę sądową miał powiedzieć " a jednak się obraca". Chodziło o obroty ziemi wokół słońca. Zaś o Koperniku mówi się, że "wstrzymał słońce a poruszył ziemię, polskie wydało go plemię".